نامه ای آسمانی برای فرزندم 1

توی یک مجله ی قسمتی از نهج البلاغه ی امیر مؤمنان امام علی (ع) نوشته بود که خیلی زیباست گفتم بزارم برای گل پسرم وشما که لذت ببرید و پند بگیریم:

فرزندم!دور و بر خوبان بگرد تا از آنان شوی و از اهل شر فاصله بگیر تا از آنان جدا باشی.

مال حرام بد لقمه ایست و زشت ترین ظلم،ظلم به ناتوان است.

خیلی داروها خودشان دردندو خیلی دردها،دارو و مداوایند.

خیلی وقتهایکی که انتظار نداری ناصح و خیر خواه باشد ،نصیحت خوبی میکند؛ویکی که ناصح حسابش میکنی، خیانت میکند.

نکند به آرزوها تکیه کنی که آرزو، سرمایه ی انسان های احمق است.

عقل ،حفظ و به خاطر سپردن تجربه هاست ،وبهترین آنها تجربه ایست که تورا پندی میدهد.

به سمت فرصت ها بشتاب ؛قبل از اینکه از دست بروند و به اندوه مبدل شوند.

اینطور نیست که هر کس چیزی میخواهد به آن برسد یا آنچه نیست ،بازگردد.

اینکه توشه ات را ضایع و آخرتت را خراب کنی ،یک جور تبهکاری است.هر کاری عاقبتی دارد.

همین امروز و فردا ست که تقدیر تو فرا برسد.

خیلی دارایی ها کم هستند که از دارایی بسیار هم برکت بیشتری دارند.

یارو یاور پست و دوست متهم ،فایده ای به حال ادم ندارند.

تا روزگار در برابرت رام است واز ان بهره میبری آسان بگیر.

و به امید چیزهای بیشتر خطر نکن.

نکند بگذاری مرکب لجاجتت چموشی کندوتورا با خود ببرد.

با دوست خودت را وادار که اینگونه باشی :

ازتو برید،وصل باش.

از تو روگرداند،به او رو کن.

با تو بخیل بود ،بخشش کن.

از تو دور شد،نزدیک برو.

باتو تندی کرد ،نرم باش.

بدی کرد عذرش را بپذیر.

انگار بنده ی اویی و دوست ولی نعمت توست.

نکند این نرمی ووصل را در حق انکه شایسته نیست یا جایی غیر جای خودش انجام دهی.

ادامه دارد...